Ημέρα: 21 Νοεμβρίου 2020

Στην ανακοπή του άρθρου 702 παρ. 1 ΚΠολΔ υπάγονται οι ακυρότητες ή αταξίες της απόφασης δυνάμει της οποίας επισπεύσθηκε η εκτέλεση. –Απαράδεκτοι οι λόγοι περί παραγραφής της αξίωσης από τη νομή, περί της ουσίας και των περιστατικών δυνάμει των οποίων εκδόθηκε η απόφαση και περί της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, αν βάλλεται η ορθότητα του ληφθέντος μέτρου και επανελέγχεται με αυτόν τον τρόπο η απόφαση.
(Δημοσιευμένη απόφαση στη Δωδεκανησιακή Νομολογία 2010, 631)
Αριθμός αποφάσεως 9/2009
Το Ειρηνοδικείο Ρόδου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων)
Συγκροτημένο από την Ειρηνοδίκη Σύμης Σταματία Ζαχαρίου που αναπληρώνει νόμιμα την Ειρηνοδίκη Ρόδου και το Γραμματέα Τ.Χ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 12 Νοεμβρίου 2008, για να δικάσει την υπόθεση, μεταξύ:
Του καλούντα-ανακόπτοντα: Ε.Σ., ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου Δικηγόρου του Ν.Γ.
Του καθού η κλήση-ανακοπή: Α.Α., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο του Γεώργιο Λαμπαδάκη

Από τη διάταξη του άρθρου 702 παρ. 1 του ΚΠολΔ σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 733, 924, 933 και 938 του ίδιου Κώδικα συνάγεται ότι διαφορές που αφορούν την εκτέλεση αποφάσεως που διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα ή ανακαλούν, ολικά ή εν μέρει απόφαση περί αυτών, δικάζονται από το Δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση, τηρουμένων των διατάξεων των άρθρων 686 επ. Η ως άνω διάταξη αναφερόμενη σε διαφορές (έριδες και διενέξεις) που προκύπτουν κατά την εκτέλεση αποφάσεων που διατάζουν ασφαλιστικά μέτρα, νοεί, προδήλως, τις αναγόμενες σε ακυρότητες ή αταξίες της απόφασης δυνάμει της οποίας επισπεύσθηκε η αναγκαστική εκτέλεση. Επομένως, σαφώς προκύπτει ότι αποκλείονται αμφισβητήσεις που οδηγούν στον επανέλεγχο της ορθότητας της αποφάσεως δια της οποίας διατάχθηκε το εκτελούμενο ασφαλιστικό μέτρο και ως εκ τούτου αντιρρήσεις κατά της εκτελέσεως δεν μπορεί να αντιμάχονται προς το εκ της αποφάσεως απορρέον προσωρινό δεδικασμένο, καθόσον παράπονα κατ’ αυτής μόνο με αίτηση ανακλήσεως είναι δυνατόν να προβληθεί, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις. Η άσκηση των αντιρρήσεων (ανακοπών) κατά της εκτελέσεως των αποφάσεων που διατάσσουν ασφαλιστικά μέτρα και η εκδίκαση αυτών γίνεται κατά τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, συμπληρωματικώς δε κατ’ άρθρον 933 ΚΠολΔ (ΜΠΑ 3560/1991, ΑΠ 1734/1984). Εξάλλου κατά την παρ. 2 του άρθρου 591 του ΚΠολΔ «αν η υπόθεση δεν υπάγεται στη διαδικασία κατά την οποία έχει εισαχθεί, το δικαστήριο αποφαίνεται γι’ αυτό αυτεπαγγέλτως και διατάζει την εκδίκαση της υπόθεσης κατά τη διαδικασία, σύμφωνα με την οποία δικάζεται». Τέλος, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 281 ΑΚ, 933 ΚΠολΔ και 25 του Συντάγματος συνάγεται ότι άσκηση ουσιαστικού δικαιώματος που ανήκει στο δημόσιο δίκαιο αποτελεί και η δι’ αναγκαστικής εκτελέσεως πραγμάτωση της απαιτήσεως του δανειστή, ώστε λόγο της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ μπορεί να αποτελέσει και η αντίθεση της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης στα αντικειμενικά όρια που θέτει η διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, ασκούμενη εντός των προθεσμιών που προβλέπει το άρθρο 934 του ίδιου Κώδικα (ΑΠ 279/2004, ΕλΔ 45,431, 370/2000, ΕλΔ 43.121).

Στην προκειμένη περίπτωση ο καλών-ανακόπτων με την ένδικη ανακοπή εκθέτει τα ακόλουθα: Ότι επί αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων εκδόθηκε η 124/2001 απόφαση του Ειρηνοδικείου Ρόδου, με την οποία δια της από 21-09-2007 επιταγής προς εκτέλεση η οποία έχει τεθεί κάτω από το αντίγραφο της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων υποχρεώθηκε να αποδώσει στον καθού η κλήση-ανακοπή τη νομή δύο τμημάτων αγρού προερχομένων από μεγαλύτερα ακίνητα όπως αυτά περιγράφονται με πληρότητα και σαφήνεια στην υπό κρίση ανακοπή. Εν συνεχεία συντάχθηκε από το Δικαστικό Επιμελητή του Πρωτοδικείου Ρόδου …..η υπ’ αριθμ. 499/2008 έκθεση βίαιας αποβολής και εγκατάστασης στα ανωτέρω δύο τμήματα ακινήτων του καθού η κλήση-ανακοπή. Ζητεί δε με την υπό κρίση ανακοπή του και για τους λόγους που αναφέρει σε αυτήν την ακύρωση της υπ’ αριθμ. 499/2008 έκθεση βίαιας αποβολής και εγκατάστασης του ως άνω δικαστικού επιμελητή καθώς και της από 21-09-2007 επιταγής προς εκτέλεσης. Η ανακοπή αυτή που έχει ασκηθεί σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν παραπάνω, νόμιμα και εμπρόθεσμα, δηλαδή μέσα στην εξάμηνη προθεσμία και παραδεκτά κατά την προσήκουσα διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, προκειμένης εκτελέσεως αποφάσεως εκδοθείσας κατά την ίδια διαδικασία (αρ. 702 παρ. 1, 591 παρ. 2 ΚΠολΔ) πλην όμως καθίσταται απορριπτέα ως απαράδεκτη ενόψει του ότι οι επικαλούμενοι λόγοι ακυρότητας δεν εμπίπτουν στα πλαίσια της ανακοπής του άρθρου 702 ΚΠολΔ και ειδικότερα: ο πρώτος λόγος ανακοπής αφορά την ακυρότητα της αναγκαστικής εκτέλεσης λόγω παραγραφής της αξίωσης του καθού από τη νομή. Ο λόγος αυτός δε στρέφεται κατά τυχόν ακυροτήτων ή αταξιών στην απόφαση του Ειρηνοδικείου Ρόδου κατά της οποίας στρέφεται η παρούσα ανακοπή κατ’ όρθή εκτίμηση του δικογράφου και συνεπώς απαραδέκτως προβάλλεται  με την παρούσα ανακοπή. Ο δεύτερος λόγος ανακοπής αφορά την ουσία και τα πραγματικά περιστατικά δυνάμει των οποίων εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 124/2001 απόφασή του και η εξέταση αυτού κρίνεται ως απαράδεκτη, διότι η ανακοπή του άρθρου 702 ΚΠολΔ δεν μπορεί να οδηγεί έμμεσα σε επανέλεγχο της ορθότητας της αποφάσεως που εξέδωσε σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω στη νομική σκέψη της παρούσας και, τέλος, ο τρίτος λόγος της ανακοπής περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του καθού, η οποία αφορά στην αδράνεια επί μεγάλο χρονικό διάστημα του καθού στην άσκηση των δικαιωμάτων του νομής επί των επιδίκων ακινήτων είναι επίσης λόγος που δεν μπορεί να προταθεί παραδεκτά στην παρούσα δίκη, καθώς δεν ανάγεται σε ακυρότητες που εμφιλοχώρησαν στην έκδοση της αποφάσεως είτε κατά τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτελέσεως της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ώστε η αντίθεσή τους προς τους κανόνες της καλής πίστεως, των χρηστών ηθών και τον κοινωνικό και οικονομικό του δικαιώματος να μπορεί να υποστηρίξει λόγο ανακοπής εκτελέσεως κατά το άρθρο 933 ΚΠολΔ, αλλά βάλλει ευθέως κατά της ορθότητας του ληφθέντος ασφαλιστικού μέτρου και οδηγεί στον επανέλεγχο της αποφάσεως που το διέταξε καθιστώντας το Δικαστήριο της ανακοπής που κατά ένα μέρος αποτελεί συνέχεια της διαγνωστικής δίκης, σε περίπτωση παραδοχής της βασιμότητας του σχετικού λόγου οιονεί Εφετείο της εξενεχθείσης κρίσεως, δεδομένου ότι παράπονα κατά της εκτελούμενης απόφασης μόνο με αίτηση ανακλήσεως είναι δυνατόν να προβληθούν, εφόσον συντρέχουν βεβαίως οι νόμιμες προϋποθέσεις. Κατά συνέπεια, εφόσον οι προβαλλόμενες με τους λόγους της ανακοπής αντιρρήσεις κατά της εκτελέσεως έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το απορρέον από την εκτελούμενη απόφαση προσωρινό δεδικασμένο, η κρινόμενη ανακοπή πρέπει, σύμφωνα και με όσα στην αρχή της παρούσας εκτέθηκαν, να απορριφθεί ως απαράδεκτη.

Στην ανακοπή του άρθρου 702 παρ. 1 ΚΠολΔ υπάγονται οι ακυρότητες ή αταξίες της απόφασης δυνάμει της οποίας επισπεύσθηκε η εκτέλεση. –Απαράδεκτοι οι λόγοι περί παραγραφής της αξίωσης από τη νομή, περί της ουσίας και των περιστατικών δυνάμει των οποίων εκδόθηκε η απόφαση και περί της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, αν βάλλεται η ορθότητα του ληφθέντος μέτρου και επανελέγχεται με αυτόν τον τρόπο η απόφαση.

Ασφαλιστικά μέτρα επίδειξης εγγράφου. Έννομο συμφέρον. Πότε συντρέχει έννομο συμφέρον. Περιστατικά ύπαρξης εννόμου συμφέροντος στον αιτούντα – εναγόμενο να ζητήσει την επίδειξη κρίσιμου εγγράφου, το οποίο ο καθού – ενάγων ισχυρίζεται στην αγωγή του ότι υπεγράφη από τον πρώτο, ώστε να εξεταστεί από γραφολόγο.

(Δημοσιευμένη απόφαση στη Δωδεκανησιακή Νομολογία 2008, 1284)

Αριθμός αποφάσεως 963/2007

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου Συγκροτημένο από το Δικαστή Βασίλειο Παπανικόλα, Πρόεδρο Πρωτοδικών. Συγκροτήθηκε δημόσια στο ακροατήριό του την 22-01-2007, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέως για να δικάσει την υπόθεση ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ: Του αιτούντος: Σ.Κ. …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο του δικηγόρο Γεώργιο Λαμπαδάκη κατά του καθού η αίτηση: Γ.Κ. …, ο οποίος δεν παραστάθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο

(…) Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 902 ΑΚ, η ισχύς του οποίου διατηρήθηκε και μετά την εφαρμογή του ΚΠολΔ (ΑΠ 1264/83 Δ 15.399), όποιος έχει έννομο συμφέρον να πληροφορηθεί το περιεχόμενο ενός εγγράφου που βρίσκεται στην κατοχή άλλου, έχει δικαίωμα να απαιτήσει την επίδειξη ή και αντίγραφο του, αν το έγγραφο συντάχθηκε για το συμφέρον αυτού που το ζητεί ή πιστοποιεί έννομη σχέση που αφορά και αυτόν ή σχετίζεται με διαπραγματεύσεις που έγιναν είτε απευθείας από τον ίδιο είτε για το συμφέρον του με τη μεσολάβηση τρίτου. Η επίδειξη μπορεί να ζητηθεί και με παρεμπίπτουσα αγωγή, εφόσον δε συντρέχει επείγουσα περίπτωση και με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων (ΜΠρΑθ 13936/84 ΝοΒ 32.1575, ΜΠρΑθ 17453/83 ΕλλΔνη 25.1227). Προϋποθέσεις για τη δημιουργία της αξιώσεως για την επίδειξη εγγράφου ή τη χορήγηση αντιγράφου του είναι, σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη, το έννομο συμφέρον του ζητούντος την επίδειξη, που εξειδικεύεται στις τρεις περιπτώσεις που διαλαμβάνονται στο άρθρο αυτό, και η κατοχή του εγγράφου από τον καθού στρέφεται η αξίωση. Μεταξύ των περιπτώσεων που κατά την προαναφερόμενη διάταξη υπάρχει έννομο συμφέρον για την επίδειξη είναι και αν το έγγραφο συντάχθηκε για το συμφέρον αυτού που το ζητεί. Εξετάζεται δηλαδή η πρόθεση που επικράτησε κατά το χρόνο που συντάχθηκε το έγγραφο και αν το έγγραφο συντάχθηκε για τη σύσταση, απόδειξη ή γενικά διατήρηση των δικαιωμάτων του αιτούντος την επίδειξη ή όταν το έγγραφο αφορά οποιαδήποτε έννομη σχέση, καταρτισθείσα ή σχεδιαζόμενη, ισχυρή ή άκυρη, για οποιοδήποτε αντικείμενο, είτε το έγγραφο αυτό αφορά την απόδειξη της συστάσεως αυτής προς εκτέλεση ή αποζημίωση είτε υποστηρίζει μεταβολή ή κατάργηση δικαιώματος, από οποιονδήποτε και αν συντάχθηκε, είτε από τον αιτούντα την επίδειξη είτε από άλλον, αλλά προς το συμφέρον του αιτούντος ή όταν το έγγραφο περιέχει δήλωση προς το ζητούντα την επίδειξη ή από αυτόν, που οπωσδήποτε επηρεάζει τις περιουσιακές σχέσεις του, χωρίς να είναι απαραίτητο να έχει και δικαιοπρακτικό χαρακτήρα, υπάρχει το απαιτούμενο κατά τη διάταξη αυτή έννομο συμφέρον να ζητήσει την επίδειξη (Γεωργιάδης/Σταθόπουλος: Αστικός Κώδιξ άρθρο 902 αρ. 5-10, Ράμμος: στην ΕρμΑΚ άρθρο 902 αρ. 5-15, Καύκας: ο.π. άρθρο 902 παρ. 2).

Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση αίτηση ο αιτών ισχυρίζεται ότι ο καθού έχει ασκήσει εναντίον του την από 8-3-2006 και με αριθμό κατάθεσης 102/2006 αγωγή με την οποία ισχυρίζεται ότι ο αιτών έχει δήθεν υπογράψει το από 12-12-2002 ιδιωτικό συμφωνητικό ενεργώντας ως πληρεξούσιος του Ν.Κ. και της Ε. χήρας Ε.Κ., με το οποίο συμφώνησε για τη μεταβίβαση ενός ακινήτου, ότι ουδέποτε έχει υπογράψει τέτοιο συμφωνητικό ούτε είχε τέτοια εντολή και από τους υπόλοιπους συγκύριους του ακινήτου και πιθανότατα η υπογραφή που έχει τεθεί σε αυτό είναι πλαστογραφημένη, επικαλούμενος δε ως επείγουσα περίπτωση ότι με την πάροδο του χρόνου υπάρχει άμεσος κίνδυνος παραγραφής του αδικήματος, ζητεί να υποχρεωθεί ο καθού η αίτηση να του επιδείξει το επίδικο συμφωνητικό, να απειληθεί σε βάρος του χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση για την περίπτωση αρνήσεως και να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα. Η αίτηση, η οποία αρμοδίως φέρεται ενώπιον του δικαστηρίου τούτου κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 682, 683 παρ. 1 και 22 ΚΠολΔ) είναι νόμιμη και στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 902 ΑΚ, 682 και 731, 732 και 947 ΚΠολΔ. Επομένως, πρέπει να εξεταστεί η ουσιαστική βασιμότητα της αίτησης. (…) Ο καθού η αίτηση στην από 8-3-2006 και με αριθμό κατάθεσης 102/2006 αγωγή του ισχυρίζεται, εκτός των άλλων, ότι ο αιτών έχει υπογράψει το από 12-12-2002 ιδιωτικό συμφωνητικό ενεργώντας ως πληρεξούσιος του Ν.Κ. και της Ε. χήρας Ε.Κ., με το οποίο συμφώνησε για τη μεταβίβαση ενός ακινήτου. Από τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία όμως πιθανολογείται ότι ο αιτών ουδέποτε έχει υπογράψει τέτοιο συμφωνητικό ούτε είχε τέτοια εντολή και από τους υπόλοιπους συγκύριους του ακινήτου και πιθανότατα η υπογραφή που έχει τεθεί σε αυτό είναι πλαστογραφημένη. Άρα υπάρχει στον αιτούντα το απαιτούμενο, σύμφωνα με τη διάταξη του αρ. 902 ΑΚ, έννομο συμφέρον να ζητήσει την επίδειξη του πρωτότυπου συμφωνητικού και να λάβει αντίγραφο του ενόψει της εκκρεμότητας της πιο πάνω υποθέσεως και της πρόθεσης του αιτούντος να διορίσει ειδικό γραφολόγο προκειμένου να προβεί σε γραφολογική εξέταση του συμφωνητικού και να εκφέρει τη γνωμοδότησή του σχετικά με τη γνησιότητα της υπογραφής του, καθόσον μόνο με την εξέταση του πρωτοτύπου μπορεί ο γραφολόγος να εκφράσει συμπέρασμα, και επίσης συντρέχει και η απαιτούμενη επείγουσα περίπτωση για να διαταχθεί με ασφαλιστικά μέτρα η επίδειξη. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση ως βάσιμη και από ουσιαστική άποψη, όπως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό της παρούσας, να διαταχθούν δε κατά του καθού η αίτηση χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση για την περίπτωση που δε συμμορφωθεί με το διατακτικό της απόφασης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ (…) Υποχρεώνει τον καθού η αίτηση μέσα σε χρονικό διάστημα τριών ημερών από την επίδοση σε αυτόν της παρούσας απόφασης να καταθέσει ο ίδιος ή εξουσιοδοτημένος από αυτόν πρόσωπο, στο Γραμματέα του Δικαστηρίου τούτου (Τμήμα Ασφαλιστικών Μέτρων) συντασσομένου σχετικώς αποδεικτικού παραδόσεως-παραλαβής, το πρωτότυπο του αναφερόμενου στο σκεπτικό συμφωνητικού και επιτρέπει στο δικαστικό γραφολόγο που θα διοριστεί από τον αιτούντα μέσα σε τρεις ημέρες από την παραλαβή του εγγράφου από το Γραμματέα του Δικαστηρίου και σε χρόνο που θα οριστεί ακριβώς από αυτόν (Γραμματέα) σε ώρες λειτουργίας της Υπηρεσίας, να εξετάσει, παρουσία του παραπάνω Γραμματέα, το εν λόγω συμφωνητικό, για χρόνο που δε θα υπερβεί τις δύο ώρες, ως προς τη γνησιότητα της υπογραφής του αιτούντος, επιτρεπομένης σε αυτόν της λήψης επικυρωμένου φωτοαντιγράφου ή φωτογραφιών του συμφωνητικού. Μετά τη λήξη των τριών ημερών το συμφωνητικό θα αναλάβει από τη Γραμματέα του Δικαστηρίου ο καθού η αίτηση ή εξουσιοδοτημένο από αυτόν πρόσωπο και θα συνταχθεί σχετικό πρωτόκολλο απόδοσης. Απειλεί σε βάρος του καθού η αίτηση για την περίπτωση άρνησής του να συμμορφωθεί με την παραπάνω διάταξη της παρούσας, χρηματική ποινή €3.000,00 και προσωπική κράτηση 10 ημερών.

Ασφαλιστικά μέτρα επίδειξης εγγράφου. Έννομο συμφέρον. Πότε συντρέχει έννομο συμφέρον. Περιστατικά ύπαρξης εννόμου συμφέροντος στον αιτούντα – εναγόμενο να ζητήσει την επίδειξη κρίσιμου εγγράφου, το οποίο ο καθού – ενάγων ισχυρίζεται στην αγωγή του ότι υπεγράφη από τον πρώτο, ώστε να εξεταστεί από γραφολόγο (Αρ.αποφ. 963/2007 Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου, δημοσιευμένη απόφαση στη Δωδεκανησιακή Νομολογία 2008, 1284)

Ασφαλιστικά Μέτρα. Κοινοί Προθεσμιακοί Τραπεζικοί Λογαριασμοί. Ανάληψη ολόκληρου του ποσού των καταθέσεων από τη συνδικαιούχο του λογαριασμού μετά το θάνατο του έτερου συνδικαιούχου. Όρος αρ. 2 Ν. 5638/1932. Μη δικαίωμα κληρονόμου του κληρονόμου του θανόντος συνδικαιούχο να απαιτήσει από την έτερη συνδικαιούχο το μέρος της κατάθεσης που αντιστοιχεί σε αυτόν βάσει της εσωτερικής έννομης σχέσης που συνέδεε αυτήν με το θανόντα συνδικαιούχο. Κρίση ότι η κατάθεση σε κοινό τραπεζικό λογαριασμό αποτελεί δωρεά. Μέμψη άστοργης δωρεάς κατά το άρθρο 1835 ΑΚ. Προσβολή της νόμιμης μοίρας του κληρονόμου του θανόντος συνδικαιούχου. Επείγουσα περίπτωση. Επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης σε βάρος της επιζήσασας συνδικαιούχου των τραπεζικών λογαριασμών.

Αριθμός απόφασης 108/2013

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων). Αποτελούμενο από την Πρόεδρο Πρωτοδικών Ελένη Σκριβάνου. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 14-01-2013 χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ του αιτούντος Μ.Τ. του Λ., ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου Δικηγόρου του Γεωργίου Ν. Λαμπαδάκη, δικηγόρου Ρόδου και των καθών 1) Α.Μ. του Ν., η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου Δικηγόρου της Α.Θ., Δικηγόρου Αθηνών, 2) Σ.Τ.Δ., η οποία δεν παραστάθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.

(…..) Ως προς τη δεύτερη των καθών η αίτηση θεωρείται μη ασκηθείσα, καθώς … ο αιτών έχει ήδη παραιτηθεί του δικογράφου της ένδικης αιτήσεως ως προς αυτήν. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2 και 3 Ν. 5638/1932 συνάγεται ότι ως προς την τύχη κοινού τραπεζικού λογαριασμού σε περίπτωση θανάτου ενός από τους συγκαταθέτες, πρέπει να διακριθούν οι ακόλουθες περιπτώσεις: α) Αν δεν έχει τεθεί ο όρος του αρ. 2, ότι δηλαδή μετά το θάνατο κάποιου συγκαταθέτη η κατάθεση και ο λογαριασμός θα περιέλθει αυτοδικαίως στους λοιπούς επιζώντες, οι κληρονόμοι του καταθέτη δεν υπεισέρχονται στη θέση της Τράπεζας στη θέση του συνδικαιούχου της κατάθεσης με βάση το κληρονομικό τους δικαίωμα, λόγω της σχετικής απαγόρευσης του αρ. 3 Ν. 5638/32, αλλά απλώς έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν από τους υπόλοιπους συγκαταθέτες το μέρος εκείνης της κατάθεσης που αντιστοιχεί στο δικαιοπάροχό τους με βάση την εσωτερική σχέση, β) Αν αντίθετα έχει τεθεί ο όρος του αρ. 2 οι κληρονόμοι αποξενώνονται πλήρως από το ποσό της κατάθεσης, το οποίο εξαιρείται από την κληρονομιά και περιέρχεται αυτοδίκαια στους επιζώντες συγκαταθέτες, χωρίς να μπορούν οι κληρονόμοι να αντλήσουν δικαιώματα από την εσωτερική σχέση των τελευταίων με τον κληρονομούμενο. Ωστόσο, για την προστασία των δικαιωμάτων των νομίμων μεριδούχων, ο νομοθέτης διόρθωσε τις δυσμενείς αυτές συνέπειες με το άρθρο 117 ΕισΝΑΚ, σύμφωνα με το οποίο, εφόσον με την κατάθεση σε κοινό λογαριασμό συντελέσθηκε δωρεά, κρίνεται ως προς το δίκαιο της νόμιμης μοίρας ως δωρεά. Έτσι, προστίθεται στην κληρονομιά για τον υπολογισμό της νόμιμης μοίρας κατά τους όρους του άρθρου 1831 ΑΚ, υπόκειται δε σε ανατροπή ως άστοργος δωρεά κατά το άρθρο 1835 ΑΚ. Αν δε συντρέχουν οι όροι εφαρμογής των περί νόμιμης μοίρας διατάξεων, οι κληρονόμοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα πάνω σε ένα τέτοιο λογαριασμό του δικαιοπαρόχου τους (ΑΠ 1393/2011 τνπ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 855/2002, ΑΠ 540/1998, ΑΠ 539/1992 κ.α.)

(………….) Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης ενώπιον του ακροατηρίου της μάρτυρας του αιτούντος (η πρώτη καθής δεν εξέτασε μάρτυρα) Σ.Π. του Ι., καθώς και των εγγράφων που προσκομίζουν οι διάδικοι και την εν γένει συζήτηση της υπόθεσης πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα: Ο πατέρας του αιτούντος Λ.Τ. του Μ., ο οποίος απεβίωσε στις 11-04-2012 και του οποίου ο αιτών είναι μοναδικός εξ αδιαθέτου κληρονόμος διατηρούσε ενόσω ζούσε δύο κοινούς διαζευκτικούς λογαριασμούς προθεσμιακών καταθέσεων στη δεύτερη καθής Τράπεζα … ποσού €95.000 και €85.000 αντίστοιχα με συνδικαιούχο την πρώτη καθής, πρώτη εξαδέλφη και θεία του αιτούντος. Ο αιτών ισχυρίζεται ότι αρχικά αυτός ήταν συνδικαιούχος στα ποσά αυτά με τον πατέρα του, τα οποία αφορούσαν αποταμιεύσεις τους και ότι ο πατέρας του φοβούμενος μήπως η πρώην σύζυγος του αιτούντος θα διεκδικούσε τμήμα των χρημάτων αυτών ως συμμετοχή στα αποκτήματα γάμου, δημιούργησε κοινούς λογαριασμούς με συνδικαιούχο τον ίδιο και την πρώτη καθής στην οποία είχε απόλυτη εμπιστοσύνη, με τη συμφωνία ότι σε περίπτωση θανάτου του και για να αποφύγει ο αιτών χρονοβόρες κληρονομικές διαδικασίες θα παραδώσει τα χρήματα αυτά στον αιτούντα-υιό του. Όμως, ανεξάρτητα από το αν ο ισχυρισμός αυτός είναι αληθής ή όχι, σύμφωνα με τους ως άνω λογαριασμούς (και συγκεκριμένα στους γενικούς όρους αυτών, τους οποίους είχε υπογράψει και ο πατέρας του αιτούντος-καταθέτης) περιλήφθηκε και ο όρος του αρ. 2 Ν. 5638/32…. Σύμφωνα λοιπόν με τα προαναφερόμενα, εφόσον στους εν λόγω λογαριασμούς έχει τεθεί ο όρος του αρ. 2 Ν. 5638/32, όπως ισχυρίζεται βάσιμα η δεύτερη καθής, το ποσό τους δεν συμπεριλαμβάνεται στην κληρονομιαία περιουσία του πατέρα του αιτούντος, ο δε τελευταίος (αιτών) ως κληρονόμος αυτού αποξενώθηκε πλήρως από τις καταθέσεις αυτές και το ποσό τους περιήλθε αυτοδικαίως στους επιζώντες συγκαταθέτες, δηλαδή στην πρώτη καθής, χωρίς να μπορεί ο κληρονόμος του, ήτοι ο αιτών, να αντλήσει δικαιώματα από την εσωτερική σχέση της τελευταίας (πρώτης καθής) με τον κληρονομούμενο. Όμως σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, ο αιτών-κληρονόμος διατηρεί και σε αυτήν την περίπτωση που έχει τεθεί ο ως άνω όρος απαίτηση νόμιμης μοίρας, εφόσον με την κατάθεση σε κοινό λογαριασμό συντελέσθηκε δωρεά και προσβάλλεται με αυτήν η νόμιμη μοίρα του ως κληρονόμου, όπως υποστηρίζει ο αιτών κατ’ αντένσταση με τις προτάσεις του. Έτσι, προστίθεται στην κληρονομιά για τον υπολογισμό της νόμιμης μοίρας κατά τους όρους του άρθρου 1831 ΑΚ, υπόκειται δε σε ανατροπή ως άστοργος δωρεά κατά το άρθρο 1835 ΑΚ. Πιθανολογείται δε ότι προσβάλλεται η νόμιμη μοίρα του αιτούντος, προς συμπλήρωση της οποίας έχει αξίωση ο αιτών, καθώς ο θανών πατέρας του άφησε κατά το χρόνο του θανάτου του τους ως άνω λογαριασμούς καθώς και ένα ισόγειο κατάστημα 39 τ.μ. στην Παλιά Πόλη της Ρόδου αξίας €89.008,92, όπως εκτιμήθηκε από τη Δ.Ο.Υ. Ρόδου, ήτοι συνολική περιουσία αξίας €269.008,92, οπότε η νόμιμη μοίρα του αιτούντος-υιού του και μοναδικού εξ αδιαθέτου κληρονόμου του ανέρχεται στο μισό του ως άνω ποσού, ήτοι €134.504,46, αφαιρουμένης δε της αξίας του ως άνω καταστήματος, το οποίο περιέρχεται στην κληρονομιά του ως άνω θανόντος πατέρα του στον αιτούντα, υπολείπεται το ποσό των €45.495,54, ως προς το οποίο, ως συμπλήρωση της νόμιμης μοίρας του, η ως άνω κατάθεση μπορεί να υποβληθεί σε ανατροπή ως άστοργος δωρεά κατά το άρθρο 1835 ΑΚ. Εφόσον, λοιπόν, πιθανολογείται αφενός μεν αξίωση του αιτούντος πηγάζουσα από τη νόμιμη μοίρα του, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, κατά της πρώτης καθής, αφετέρου δε και η επικείμενη αποξένωση της πρώτης καθής από τα περιουσιακά της στοιχεία, καθώς ήδη αυτή μετά την απόρριψη της προσωρινής διαταγής ανέλαβε όλα τα ως άνω ποσά από τους εν λόγω λογαριασμούς από τη δεύτερη καθής-Τράπεζα, η πράξη της δε αυτή σε συνδυασμό με την εν γένει συμπεριφορά της δημιουργεί άμεσο κίνδυνο μεταβίβασης και των λοιπών περιουσιακών της στοιχείων και ματαίωσης της ικανοποίησης της τυχόν επιδικασθείσας στο μέλλον απαίτησης του αιτούντος κατ’ αυτής.

Πρέπει συνεπώς, κατά τα προεκτεθέντα, η κρινόμενη αίτηση να γίνει εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να διαταχθεί η συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας της πρώτης καθής, είτε βρίσκεται στα χέρια της είτε στα χέρια τρίτου, μέχρι του ποσού των €50.000 κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στο διατακτικό (….)

Ασφαλιστικά Μέτρα. Κοινοί Προθεσμιακοί Τραπεζικοί Λογαριασμοί. Ανάληψη ολόκληρου του ποσού των καταθέσεων από τη συνδικαιούχο του λογαριασμού μετά το θάνατο του έτερου συνδικαιούχου. Όρος αρ. 2 Ν. 5638/1932. Μη δικαίωμα του κληρονόμου του θανόντος συνδικαιούχου να απαιτήσει από την έτερη συνδικαιούχο το μέρος της κατάθεσης που αντιστοιχεί σε αυτόν βάσει της εσωτερικής έννομης σχέσης που συνέδεε αυτήν με το θανόντα συνδικαιούχο. Κρίση ότι η κατάθεση σε κοινό τραπεζικό λογαριασμό αποτελεί δωρεά. Μέμψη άστοργης δωρεάς κατά το άρθρο 1835 ΑΚ. Προσβολή της νόμιμης μοίρας του κληρονόμου του θανόντος συνδικαιούχου. Επείγουσα περίπτωση. Επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης σε βάρος της επιζήσασας συνδικαιούχου των τραπεζικών λογαριασμών. (Αριθμός Απόφασης 108/2013 Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου, δημοσιευμένη απόφαση στην τράπεζα νομικών πληροφοριών ΝΟΜΟΣ και στο νομικό περιοδικό Αρμενόπουλος 2013, 905 επ.)