Posted:
7 Οκτωβρίου 2025
Αίτηση δικαστικής ρύθμισης οφειλών υπερχρεωμένων δανειοληπτών και εξαίρεσης της κύριας κατοικίας τους από την εκποίηση κατ΄ άρθρο 4§1 του Ν. 3869/2010. Δυνητική κατά την τρέχουσα νομοθεσία η απόπειρα εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ των μερών προ της συζήτησης της αιτήσεως. Για να είναι βάσιμη απαιτείται ο αιτών να είναι φυσικό πρόσωπο που περιήλθε άνευ δόλου σε κατάσταση πάγιας και μόνιμης αδυναμίας αποπληρωμής του συνόλου των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του προς τρίτους. Ορισμένο της άνω αιτήσεως. Βασικά στοιχεία για την κατάφαση μη δόλιας περιέλευσης του αιτούντος σε υπερχρέωση. Πρόγραμμα δικαστικής ρύθμισης οφειλών του αιτούντος κατ άρθρο 8§2 του Ν. 3869/2010. Συνεκτιμώμενα από το δικαστήριο οικονομικά κριτήρια του αιτούντος για τον προσδιορισμό του ύψους των άνω δόσεων. Πρόγραμμα εξαίρεσης της κύριας κατοικίας του οφειλέτη από την εκποίηση κατ άρθρπ 9§2 του Ν. 3869/2010. Μέγιστο ποσό αποπληρωμής οφειλών εκ μέρους του αιτούντος στα πλαίσια του άνω προγράμματος. Τρόπος κατανομής των δόσεων στα πλαίσια παράλληλης εφαρμογής των άνω δύο προγραμμάτων κατά τρόπο ώστε να μην υπερβαίνουν την μέγιστη ικανότητα αποπληρωμής οφειλών εκ μέρους του οφειλέτη σε συνδυασμό με την μη χειροτέρευση της θέσης των δανειστών εν σχέσει με την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης. Τυχόν καταβολές του οφειλέτη προ συζήτησης της αίτησης του και άνευ προσωρινής διαταγής δεν λογίζονται ως δόσεις στα πλαίσια του προγράμματος κατ άρθρο 8§3 του Ν. 3869/2010 αλλά καταβολές έναντι της συνολικής οφειλής κατ΄ άρθρο 416 ΑΚ. Δέχεται εν μέρει αίτηση.
Αριθμός 82/2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΔΟΥ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από την Δικαστή, Χρυσούλα Αντωνοπούλου, Δόκιμη Πρωτοδίκη Ειδικής Επετηρίδας και τη Γραμματέα Αικατερίνη Τουβρα.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του την 09η Οκτωβρίου 2024 για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση:
ΤΩΝ ΚΑΛΟΥΝΤΩΝ-ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ: 1. ……….. του ………, με Α.Φ.Μ. ………., 2. ……… συζ. ………… το γένος ……….., με Α.Φ.Μ. ………., αμφότερων κατοίκων ……………. Ρόδου, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Γεώργιο Λαμπαδάκη (ΑΜ ΔΣΡ 414), ο οποίος κατέθεσε έγραφες προτάσεις επί της έδρας και το με στοιχεία Ρ…… γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων ΔΣΡ.
ΤΗΣ ΚΑΘ` ΗΣ Η ΚΛΗΣΗ-ΑΙΤΗΣΗ: υπό ειδική εκκαθάριση ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «……….», και το διακριτικό τίτλο «……….», που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ………., η οποία έχει τεθεί σε ειδικά” εκκαθάριση σύμφωνα με το άρθρο 68 ν. 3601/2007 και εκπροσωπείται νόμιμα από τον ειδικό εκκαθαριστή αυτής ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «……… ΕΝΙΑΙΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΕΩΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ», η οποία εδρεύει στο ……… Αττικής, οδός ………. και ………., η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
Εισάγεται προς συζήτηση η από 18.04.2018 με αρ. καταθ. …./18.04.2018 κλήση για την επαναφορά της συζήτησης της από 08.01.2013 με αρ. καταθ. …./2013 αίτησης για την υπαγωγή των αιτούντων στο αρθρο 4 ν. 3869/2010, όπως αυτός ισχύει. Ν ανωτέρω κλήση αρχικά είχε προσδιοριστεί για την δικασιμο της 07.11.2018, ότε αναβλήθηκε για την 21.10.2020, εν συνεχεία αναβλήθηκε εκ νέου για την δικάσιμο της 02.03.2022, τότε, δε, αναβλήθηκε για την δικάσιμο της 15.11.2023, οπότε αναβλήθηκε για την 24.01.2024, οπότε αναβλήθηκε για την 29.05.2024 και τέλος αναβλήθηκε για την στην αρχή της παρούσας ορισθείσα δικάσιμο.
Κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το σχετικό πινάκιο στη σειρά της και κατά τη συζήτηση της στο ακροατήριο, παραστάθηκε ο πληρεξούσιος δικηγόρος των αιτούντων, ο οποίος ζήτησε να γίνουν δεκτά τα αναφερόμενα στην κλήση, στην αίτηση και στις προτάσεις του.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από την με αριθμό …..Γ’/26.04.2018 Έκθεση Επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Εφετείου Αθηνών ………, που προσκομίζουν και επικαλούνται οι αιτούντες, προκύπτει όχι ακριβές και επικυρωμένο αντίγραφο της με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …../18.04.2018 κλήσης για την επαναφορά της συζήτησης, μετά πράξης ορισμού δικασίμου και κλήσης προς συζήτηση για την αρχικά ορισθείσα δικάσιμο της 07.11.2018 επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στην καθ’ ης, η οποία δεν παραστάθηκε κατά την εκφώνηση αυτής. Η αίτηση με αρ. καταθ. …./21013 επεδόθη στην καθ` ης τράπεζα με την ………./04.02.2013 Έκθεση Επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή …………., κατά την δικάσιμο, δε, της 15.02.2017 η καθ’ ης παραστάθηκε κανονικά και κατέθεσε προτάσεις επί της έδρας. Επί της αίτησης εξεδόθη η 51/2018 απόφαση του πρώην Ειρηνοδικείου Ρόδου, με την οποία διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης, προκειμένου να προοκομιστούν Ε1 και εκκαθαριστικά σημειώματα των αιτούντων ετών 2008 έως το χρόνο της συζήτησης της αίτησης. Συνεπώς, παρότι η καθ’ ης δεν παραστάθηκε κατά τη συζήτηση, με την οποία επαναφέρθηκε η αίτηση με την ένδικη κλήση, η συζήτηση αυτή θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης (254 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Με την υπό κρίση αίτηση, η οποία επαναφέρεται με την ένδικη κλήση, οι αιτούντες, επικαλούμενοι έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας και μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους προς την πιστώτριά τους, που αναφέρεται στην περιεχόμενη αναλυτική κατάσταση της αίτησης τους, ζητούν, όπως σαφώς συνάγεται από το όλο περιεχόμενο αυτής και αφού ληφθούν υπόψη η περιουσιακή και οικογενειακή τους κατάσταση που εκθέτουν αναλυτικά, την επικύρωση του σχεδίου διευθέτησης των οφειλών τους, άλλως επικουρικώς, τη ρύθμιση των χρεών τους, με την υπαγωγή τους στις διατάξεις του ν. 3869/2010 και την εξαίρεση της κύριας κατοικίας τους από την ρευστοποίηση, σύμφωνα με το σχέδιο διευθέτησης που υποβάλλουν, μέχρι συνολικού ποσού ανερχόμενου στο 85% της εμπορικής αξίας του ακινήτου τους, καθώς και να μην επιδικαστεί δικαστική δαπάνη βάσει του άρθρου 8 παρ. 6 ν. 3869/2010, άλλως να συμψηφιστεί αυτή μεταξύ των διαδίκων.
Με το παραπάνω περιεχόμενο η αίτηση αρμόδια κατ’ αρθρ. 3 ν.3869/2010 ασκήθηκε ενώπιον του πρώην Ειρηνοδικείου Ρόδου και αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο κατέστη αρμόδιο καθύλην, μετά την τροποποίηση του ν. 5108/2024 και του ν. 5134/2024, δυνάμει των οποίων καταργήθηκαν τα Ειρηνοδικεία, ως αυτού στην περιφέρεια αρμοδιότητας του οποίου βρίσκεται η κατοικία των αιτούντων, κατά την διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας των όρθρων 741 επ. ΚΠολΔ (αρθρο 3 ν. 3869/2010), μετά την τροποποίηση του άρθρου 2 του ν. 3869/2010 με το άρθρο 11 παρ. 2 του ν. 4161/2013 (ΦΕΚ Α’ 143/14.06.2013, όπως ισχύει). Κατόπιν της τροποποίησης των άρθρων 2 και 4 του ν. 3869/2010 από το ν. 4161/2013, για τις αιτήσεις οι οποίες κατατέθηκαν μετά τη θέση σε ισχύ του νέου νόμου (Φ.Ε.Κ. Α 143/14-6-2013): α) η προδικασία απόπειρας συμβιβασμού με προσφυγή στη διαμεσολάβηση είναι δυνητικοί (άρθρο 2 παρ. 1 ν. 3869/2010 ως τροποποιήθηκε με το αρθρ. 11 παρ. 2 ν. 4161/2013), ενώ εξάλλου β) δυνητική και μόνο προς διευκόλυνση του προδικαστικού συμβιβασμού -όχι ως στοιχείο παραδεκτού- είναι και η προσκόμιση των συνοδευτικών της αίτησης εγγράφων και της υπεύθυνης δήλωσης που προβλέπονται στο άρθρο 4 παρ. 1-2 ν. 3869/2010 ως τροποποιήθηκε με το αρθρ. 12 παρ. 1 ν. 4161/2013. Περαιτέρω, από την αυτεπάγγελτη έρευνα του Δικαστηρίου στα αντίστοιχα τηρούμενα αρχεία προέκυψε άτι δεν εκκρεμεί άλλη αίτηση του αρθρ. 4 παρ. 1 ν. 3869/2010 των αιτούντων για ρύθμιση των οφειλών του στο Δικαστήριο αυτό ή σε άλλο της χώρας, ούτε έχει εκδοθεί άλλη απόφαση για ρύθμιση, σύμφωνα με το αρθρ. 13 παρ. 2 ν. 3869/2010 (βλ. τη με αρ. …../10.10.2024 βεβαίωση της Γραμματείας του Πρωτοδικείου Αθηνών-Τμήματος Ρύθμισης Οφειλών). Επίσης, η ένδικη αίτηση, περιλαμβάνει τα στοιχεία που ορίζουν τα άρθρα 1 και 4 παρ. 1 ν. 3869/2010, αλλά και τα άρθρο 118 και 747 παρ. 2 ΚΠολΔ και συγκεκριμένα αναφέρονται στο υπό κρίση δικόγραφο: 1) μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών των αιτούντων, 2) έλλειψη στο πρόσωπό τους πτωχευτικής ικανότητας, 3) κατάσταση της περιουσίας και των εισοδημάτων τους, 4) την πιστώτριά τους και τις απαιτήσεις της κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα, 5) σχέδιο διευθέτησης των οφειλών και 6) αίτημα ρύθμισης αυτών με σκοπό την προβλεπόμενη από το νόμο απαλλαγή. Κρίνεται συνεπώς ορισμένη, απορριπτόμενου του ισχυρισμού περί αοριστίας, που είχε υποβληθεί από την καθ’ ης κατά την αρχική συζήτηση της αίτησης, δεδομένου ότι πέραν των αναφερομένων στις παραπάνω διατάξεις, κανένα άλλο στοιχείο δεν απαιτείται για το ορισμένο της αίτησης (ΑΠ 439/2019, ΑΠ 213/2018, ΜΠρΘες 1186/2020, ΕιρΣερ 13/2021, ΕιρΠατρ 1591/2019 δημ. αμφ. σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕιρΘες 3151/2017 αδημ.), τα αναφερόμενα δε από εκείνη ως ελλείποντα στοιχεία (συγκυρίες που οδήγησαν τους αιτούντες στη δανειοδότηση, το Ποσό που εισέπραξαν από την πώληση της προγενέστερης κατοικίας τους) δεν αποτελούν στοιχεία του ορισμένου της αίτησης, αλλά είναι αντικείμενο απόδειξης και ανταπόδειξης κατά την έρευνα της ουσιαστικής βασιμότητας και ειδικότερα των όρων της υπαγωγής των αιτούντων στη ρύθμιση του ν. 3869/2010.
Περαιτέρω, η κρινόμενη αίτηση είναι και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 6 παρ. 3, 8 παρ. 1-2, 9 και 11 παρ.1 ν. 3869/2010, όπως τροποποιήθηκε με το νόμο 4161/2013, όπως όλα τα ανωτέρω τροποποιήθηκαν με τις διατάξεις των άρθρων 56-68 του ν. 4549/2018, κάποιες διατάξεις του οποίου σύμφωνα με το αρθρο 68 του τελευταίου, καταλαμβάνουν και τις εκκρεμείς κατά την έναρξη ισχύος του (14-06-2018) αιτήσεις, πλην του αιτήματος περί επικύρωσης του σχεδίου διευθέτησης οφειλών του, αφού η επικύρωση του σχεδίου διευθέτησης δεν αποτελεί αντικείμενο της αίτησης του αρθρ. 4 παρ. 1 του νόμου αυτού, αλλά νόμιμη συνέπεια της ελεύθερης συμφωνίας των διαδίκων, στην περίπτωση που κανένας πιστωτής δεν προβάλει αντιρρήσεις για το αρχικό ή το τροποποιημένο σχέδιο διευθέτησης οφειλών ή συγκατατίθενται όλοι σε αυτό. Τέλος, μη νόμιμο είναι και το επικουρικό αίτημα για συμψηφισμό της δικαστικής δαπάνης, καθώς σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 6 του νόμου δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται. Πρέπει, άρα, η αίτηση, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, αφού το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι δεν επιτεύχθηκε συμβιβασμός και καταβλήθηκαν και τα νόμιμα τέλη για τη συζήτησή της.
Η καθ’ ης η κλήση-αίτηση με τις προτάσεις της, που είχε καταθέσει κατά τη συζήτηση αρχικώς της αίτησης κατά την δικάσιμο της 15.02.2017 (καθώς η συζήτηση της αίτησης είναι, ως εκτέθηκε, ενιαία, μετά την έκδοση της 51/2018 απόφασης με την διατάχθηκε επανάληψη συζήτησης κατά το άρθρο 254 και 741 ΚΠολΔ), είχε προβάλλει ένσταση καταχρηστικής άσκησης των δικαιωμάτων εκ μέρους των καλούντων-αιτούντων, καθώς, με βάση το σχέδιο ρύθμισης που προτείνουν οι ίδιοι, επιθυμούν να καταβάλλουν προς την καθ` ης ποσό ανερχόμενο σε 211.131,00 € σε διάστημα 35 ετών, ενώ η συνολική τους οφειλή κατά το χρόνο συζήτησης της αίτησης την 15.02.2017 προσέγγιζε τις 300.000,00 €, γεγονός που αποτελεί υπέρβαση του κοινωνικού και οικονομικού σκοπού του δικαιώματος και της καλής πίστης. Εντούτοις, η σχετική ένσταση τυγχάνει απορριπτέα ως νόμω αβάσιμη, καθώς μόνο το γεγονός ότι οι αιτούντες προτείνουν ένα ποσό, το οποίο, με βάση τη στάθμιση των οικονομικών τους δυνατοτήτων, εκτιμούν πως είναι σε θέση να καταβάλλουν προς την καθ’ ης, δεν αποτελεί υπέρβαση του κοινωνικού και οικονομικού σκοπού του δικαιώματος και της καλής πίστης, αλλά ουνίτη α νόμιμο δικαίωμα τους να προβούν σε πρόταση για σχέδιο ρύθμισης προς την καθ’ ης, σύμφωνα με τις διαταξεις του ν. 3869/2010. Περαιτέρω, η καθ’ ης ζητά τη ρευστοποίηση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας των αιτούντων, ενώ επικουρικά ζητά, αν γίνει δεκτή η αίτηση, να ρυθμιστεί η ικανοποίηση των απαιτήσεών της σε συνολικό ποσό ανερχόμενο στο 80% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, όπως αυτή θα αποτιμηθεί από το Δικαστήριο.
Από όλα -δίχως εξαίρεση- τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, καθώς και από εκείνα, που απλώς προσκομίζονται στο δικαστήριο, χωρίς να γίνεται επίκλησή τους, τα αυτεπαγγέλτως συλλεχθέντα – παραδεκτά, όπως προκύπτει από τα άρθρα 744 και 759 παράγραφος 3 του ΚΠολΔ (ΑΠ 1384/2018 www.areiospagos.gr, ΑΠ 277/2018, ΑΠ 1779/2017, ΑΠ 636/2017, ΑΠ 66/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), τις άμεσες και έμμεσες ομολογίες που συνάγονται από τους ισχυρισμούς των διαδίκων (αρθρο 261 ΚΠολΔ) σε συνδυασμό με τα διδάγματα κοινής πείρας που το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του αυτεπάγγελτα (άρθρο 336 ΚΠολΔ), καθώς και από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα, ………….., που εξετάστηκε κατά την αρχική δικάσιμο, επί της οποίας εξεδόθη η 51/2018 απόφαση που διέταξε επανάληψη συζήτησης της 15.02.2017- αποδείχθηκαν κατά την κρίση του δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περκπατικά: Οι αιτούντες είναι σύζυγοι και έχουν αποκτήσει δύο τέκνα, τη ……….., ηλικίας σήμερα 18 ετών, και τον …………, ηλικίας σήμερα 14 ετών. Ο πρώτος αιτών εργάζεται ως εποχιακός υπάλληλος στο εστιατόριο με την επωνυμία «…………….», με μηνιαίες αποδοχές κατά το έτος 2012 για το διάστημα της τουρισττκής σεζόν ανερχόμενες στα 950,00 € περίπου το μήνα, ενώ τους υπόλοιπους πέντε μήνες το χρόνο ελάμβανε το επίδομα ανεργίας ανερχόμενο στο ποσό των 432,00 € μηνιαίος. Η δεύτερη αιτούσα, δε, εργάζεται ως βρεφονηπιοκόμος σε δημοτικό βρεφικό σταθμό της πόλης της Ρόδου, με αποδοχές ανερχόμενες κατά το χρόνο κατάθεσης της αίτησης στο ποσό των 936,92 €. Οι αιτούντες συνήψαν με την τράπεζα «…………» την με αρ. σύμβασης …………/09.01.2008 σύμβαση στεγαστικού δανείου, με την οποία έλαβαν ποσό 232.191,52 € για την αποπεράτωση οικοδομικών εργασιών κύριας κατοικίας, με διάρκεια 35 ετών, με επιτόκιο καθ’ όλη τη διάρκεια του δανείου, κυμαινόμενο, ανερχόμενο σε διατραπεζικό επιτόκιο ευρωπαϊκής αγοράς-Euribor μηνιαίας διάρκειας προσαυξημένο κατά 1% συν της αναλογούσας εισφοράς του ν. 128/75, με καταβολή 420 μηνιαίων δόσεων, ενώ με την από 09.01.2008 πρόσθετη πράξη αυτού, συμφωνήθηκε το επιτόκιο του ανωτέρω δανείου σταθερό προς 2,8% ετησίως συν της αναλογούσας εισφοράς του ν. 128/75 για διάστημα 12 μηνών και εν συνεχεία κυμαινόμενου. Το εν λόγω δάνειο έλαβαν οι αιτούντες, προκειμένου να ολοκληρώσουν την κατοικία που αγόρασαν στο Δ.Δ. ……….., κείμενη σε οικόπεδο επιφανείας 2.000 τ.μ., όπου ανεγέρθη διώροφη οικοδομή, με στοιχεία Κ1, αποτελούμενη από υπόγειο, ισόγειο και πρώτο όροφο με εσωτερική σκάλα, επιφανείας 89,40 τ.μ. το υπόγειο, 24,57 τ.μ. και 20 τ.μ. ημιυπαίθριο χώρου στο ισόγειο και 55,17 τ.μ. ο πρώτος όροφος, ήτοι συνολικής επιφανείας 189,40 τ.μ. Την κατοικία αυτή οι αιτούντες απέκτησαν με το ……/20.12.2007 συμβόλαιο αγοραπωλησίας της συμβολαιογράφου Ρόδου ………συζύγου …………, κατά 1/2 εξ αδιαιρέτου έκαστος, έναντι αναφερόμενου στο συμβόλαιο τιμήματος 67.808,48 €. Για την αγορά της, δε, πέραν του ποσού του δανείου, χρησιμοποίησαν και τα χρήματα που αποκόμισαν από την πώληση της προγενέστερης μέχρι τότε κατοικίας τους στην οδό …………. στην πόλη της Ρόδου. Το ύψος του ποσού, που πωλήθηκε η ανωτέρω οικία δεν προέκυψε από τα προσκομιοθέντα έγγραφα της δικογραφίας, καθώς οι αιτούντες δεν προσκόμισαν το συμβόλαιο πώλησης του ανωτέρω ακινήτου τους. Ωστόσο, ο εξετασθείς μάρτυρας στο ακροατήριο κατέθεσε ότι η κατοικία αυτή ήταν πολύ παλιά και σε κακή κατάσταση, γεγονός που έχει αρνητική επίπτωση στην τιμή πώλησης του ακινήτου. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το ακίνητο, για το οποίο έλαβαν το επίδικο στεγαστικό δάνειο, δεν κόστισε το αναγραφόμενο στο συμβόλαιο ποσό, καθώς αφενός οι αιτούντες έλαβαν ως στεγαστικό δάνειο το ποσό των 231.191,52 €, αφετέρου καθώς τούτο αντλείται στα διδάγματα της κοινής πείρας, με δεδομένο ότι πρόκειται για ένα μεγάλο σε επιφάνεια ακίνητο σε ιδιαίτερα καλή περιοχή της Ρόδου, και ως εκ τούτου η εμπορική του αξία είναι πολύ μεγαλύτερη της αναγραφόμενης στο συμβόλαιο. Εντούτοις, ο μάρτυρας των αιτούντων κατέθεσε ότι το ακίνητο αυτό παρέμεινε ημιτελές στο υπόγειο τμήμα αυτού, γεγονός που προκύπτει και την από 02.11.2012 εκτίμηση της αξίας ακινήτου της μηχανικού ………….. Το ανωτέρω ακίνητο αποτελεί την κύρια και μοναδική κατοικία των αιτούντων, η σημερινή εμπορική αξία του οποίου ανέρχεται , με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, αλλά και την αξία αντίστοιχων ακινήτων στην περιοχή καθώς και την από 02.11.2012 εκτίμηση αξίας ακινήτου της πολιτικού μηχανικού ………… το ποσό των 200.000,00 €, ενώ η αντικειμενική αξία αυτού μετά του οικοπέδου ανέρχεται στις 106.253,42 € (σχετικά το φύλλο υπολογισμού αντικειμενικής αξίας γης και κτισμάτων έτους 2024, από το οποίο προκύπτει ότι η αξία των κτισμάτων ανέρχεται στις 98.55342 € και η αξία γης ανέρχεται στις 7.700,00 €). Κατά το χρόνο λήψης του επιδίκου δανείου, οι αιτούντες αποδείχθηκε πως είχαν μηνιαία εισοδήματα, σε σημαντικό βαθμό μεγαλύτερα σε σχέση με αυτά κατά το χρόνο παύσης των πληρωμών τους προς την καθης, και ειδικότερα αποδείχθηκε πως ο πρώτος αιτών δήλωνε ετήσια εισοδήματα ανερχόμενο στο ποσό των 11.140,07 €, ενώ η δεύτερη αιτούσα δήλωνε ετησίως εισόδημα ανερχόμενο στο ποσό των 15.324,94 € (σχετικά εκκαθαριστικό σημείωμα έτους 2009). Προσέτι, ο πρώτος αιτών προέκυψε πως είχε, ανεξαρτήτως των δηλωθέντων στη φορολογική του δήλωση, εισοδήματα από την εποχιακή του εργασία ανερχόμενα στο ποσό των 2.300,00 € μηνιαίως (σχετικά η βεβαίωση της επιχείρησης που εργάζεται, η οποία χορηγήθηκε για τραπεζική χρήση, γεγονός που σήμαινε ότι ελάμβανε κατά το διάστημα των επτά μηνών εποχιακής εργασίας του ποσό 16.000,00 €). Εξάλλου, η αλήθεια των δηλούμενων στην Δ.Ο.Υ. ποσών από τον πρώτο αιτούντα δεν έχει εξακριβωθεί, γεγονός που συνάγεται από τις βεβαιώσεις αποδοχών του εργοδότη του, οι οποίες δεν συμβαδίζουν με τα δηλούμενα από τον πρώτο αιτούντα ποσά στις φορολογικές του δηλώσεις, κατά το διάστημα προ της λήψης του επιδίκου δανείου. Περαιτέρω, αποδείχθηκε πως από το έτος 2011 μειώθηκαν οι μηνιαίες αποδοχές αμφότερων των αιτούντων, καθώς ο πρώτος αιτών ελάμβανε μηνιαίως από την εποχιακή του εργασία περίπου 1.000,00 €, ενώ και οι αποδοχές της δεύτερης αιτούσας περιορίστηκαν και ανέχονταν στα 940,00 € περίπου το μήνα (έναντι 1.250,00 € μηνιαίως που ελάμβανε μέχρι το έτος οικονομικό έτος 2010-σχετικά εκκαθαριστικά σημειώματα ετών 2010 και 2012, καθώς και η από 21.10.2015 βεβαίωση αποδοχών του εργοδότη πρώτου αιτούντος και ο μισθοδοτικός φάκελος της δεύτερης αιτούσας). Επομένως, οι μηνιαίες αποδοχές των αιτούντων αποδείχθηκε πως από το έτος 2011 και εφεξής μειώθηκαν σε σημαντικό βαθμό, με περιορισμό των μηνιαίων αποδοχών τους από το ποσό των 2.770,00 € που ελάμβαναν μέχρι το έτος 2010 [το οποίο προκύπτει από το ποσό των 2.300,00 € μηνιαίως που ελάμβανε ο πρώτος αιτών κατά τους επτά μήνες εποχιακής απασχόλησης του ετησίως, πλέον των 432,00 € που ελάμβανε κατά το διάστημα της επιδοτούμενης ανεργίας του κατά τους πέντε μήνες ετησίως, καθώς και από το ποσό των 1.250,00 € των μηνιαίων αποδοχών της δεύτερης αιτούσας] στο ποσό των 1.700,00 € περίπου μηνιαίως [το οποίο προκύπτει από το ποσό των 1.000,00 € που ελάμβανε ο πρώτος αιτών κατά το διάστημα των επτά μηνών της εποχιακής του απασχόλησης, πλέον των 432,00 € μηνιαίως κατά το διάστημα της επιδοτούμενης ανεργίας του, καθώς και το ποσό 950,00 € μηνιαίως από τις αποδοχές της δεύτερης αιτούσας]. Πέραν της ανωτέρω μείωσης των εισοδημάτων των αιτούντων, οι ίδιοι απέκτησαν στο τέλος του 2010 και δεύτερο τέκνο, γεγονός το οποίο συνεπάγεται αύξηση των μηνιαίων εξόδων και υποχρεώσεών τους. Πέραν τούτων, προέκυψε πως οι αιτούντες κατά το χρόνο λήψης του επιδίκου δανείου έπρεπε να καταβάλλουν, προκειμένου να είναι συνεπείς προς τις δανειακές τους υποχρεώσεις, ποσό ανερχόμενο στα 977,85 € μηνιαίως, ποσό που ανταποκρινόταν στις οικονομικές δυνατότητες των αιτούντων κατά το χρόνο λήψης του επιδίκου δανείου, το οποίο, ωστόσο, μετά τη μείωση των εισοδημάτων τους κατέστη αδύνατο να μπορούν να αποπληρώνουν με συνέπεια και, επομένως, έχουν περιέλθει σε γενική και μόνιμη αδυναμία καταβολής των ληξιπρόθεσμων δόσεων τους προς την καθ ης. Οι αιτούντες έχουν, ο μεν πρώτος αυτών ένα ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας ………., με αρχική ημερομηνία κυκλοφορίας έτους 2009, σημερινής εμπορικής αξίας περίπου 7.500,00€, η δεύτερη αιτούσα ένα ΙΧΕ μάρκας …… , ημερομηνίας πρώτης κυκλοφορίας έτους 2002, σημερινής εμπορικής αξίας περίπου 2.500,00€, ενώ ο πρώτος αιτών έχει και μια δίκυκλη μοτοσυκλέτα μάρκας ………… παλαιότητας 18 ετών, σημερινής αξίας ανερχόμενης στα 500,00 €. Ως προς τα τέκνα, δε, των αιτούντων, η θυγατέρα αυτών φοιτά σήμερα στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Μυτιλήνη, όπου ο πρώτος αιτών μισθώνει οικία για αυτήν με μηνιαίο μίσθωμα ανερχόμενο στα 150,00 €. Εξαιτίας, συνεπώς, των μειωμένων, σε σχέση με το χρόνο λήψης του επιδίκου δανείου, εισοδημάτων των αιτούντων, έχει καταστεί δυσχερής για τους αιτούντες η κάλυψη των ληξιπρόθεσμων δανειακών υποχρεώσεων τους, καθόσον η σχέση ρευστότητας προς τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους, αφού ληφθούν υπόψη και οι απαιτούμενες δαπάνες για την κάλυψη των βιοτικών αναγκών τους, είναι αρνητική, υπό την έννοια ότι η ρευστότητά τους δεν της επιτρέπει να ανταποκριθούν στην κάλυψη των βιοτικών αναγκών τους και συνάμα στην εξυπηρέτηση των οφειλών τους για τις οποίες όφειλαν, κατά το χρόνο που σταμάτησαν να αποπληρώνουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις, να καταβάλλουν μηνιαίως το ποσό των 977,85 € ευρώ περίπου (βλ. το 10% της τελευταίας ενήμερης δόσης όπως αποτυπώνεται στην προσκομιζόμενη από 02.11.20Ι5 κατάσταση οφειλών). Το ποσό αυτό κατέστη αδύνατο, μετά τη μείωση των εισοδημάτων τους, να καταβάλλουν οι αιτούντες, αδυναμία που συνεχίζεται και κατά τη συζήτηση της αίτησης τους, με τη σημερινά διαμορφούμενη δόση, προστιθέμενων των τόκων και εξόδων, που οφείλουν να καταβάλλουν οι αιτούντες. Εξάλλου, η αρνητική αυτή σχέση μεταξύ της ρευστότητας και των οφειλών τους προέκυψε πως δεν βελτιώθηκε σημαντικό από το έτος 2013 έως το έτος 2018 (σχετικά τα εκκαθαριστικά τους σημειώματα), ενώ) προέκυψε πως εμφάνισε σχετική βελτίωση από το 2019 έως το έτος 2023, ανερχόμενα κατά το έτος 2023 στο ποσό των 11.598,77 € για τον πρώτο αιτούντα και στα 13.923,75 € για την δεύτερη αιτούσα το έτος 2023, ήτοι περί τα 2.125,00 € μηνιαίως για αμφότερους τους αιτούντες. Μάλιστα, σύμφωνα με τα ανωτέρω η παύση εξυπηρέτησης του επιδίκου δανείου δεν μπορεί να αποδοθεί ότι προκλήθηκε από δόλο, καθώς ο δανεισμός των αιτούντων δεν κρίνεται υπερβολικός, ούτε έγινε με σκοπό την απόκτηση ενός ανώτερου βιοτικού επιπέδου από εκείνο το οποίο μπορούσαν κατά το χρόνο λήψης του επιδίκου δανείου να υποστηρίξουν με τα οικονομικά τους δεδομένα, αποδεχόμενοι μάλιστα τούτο. Εξάλλου, η βασική οφειλή τους δημιουργήθηκε για την κάλυψη της αγοράς και κατασκευής της κατοικίας τους. Αλλωστε από κανένα στοιχείο δεν αποδείχθηκε ότι οι αιτούντες προέβησαν σε υπέρμετρο και δυσανάλογο δανεισμό προκειμένου να ικανοποιήσουν υπέρμετρες καταναλωτικές ανάγκες και να αποκτήσουν ένα επίπεδο διαβίωσης αρκετά υψηλότερο σε σχέση με εκείνο που τα εισοδήματά τους μπορούσαν να καλύψουν, ιδίως ενόψει των εισοδημάτων τους, που κατά το χρόνο λήψης του επίδικου δανείου ανέρχονταν στα 2.770,0 € μηνιαίως. Λαμβανομένων υπόψη ίων εύλογων δαπανών διαβίωσης, όπως προσδιορίζονται στην Ε.Ο.Π. της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, οι οποίες, όμως, λειτουργούν μόνο ως κατευθυντήριες γραμμές (βλ. Ι. Βενιέρη – Θ. Κατσά, Εφαρμογή του ν. 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα, 3η εκδ. 2015, σελ. 498), το Δικαστήριο κρίνει, δυνάμει και των άρθρων 336 παρ. 4 και 744 ΚΠολΔ, ότι το ποσό που προκύπτει ως απολύτως απαραίτητο για τους αιτούντες προς κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών των ίδιων και της οικογενείας τους, ήτοι για διατροφή, πληρωμή λογαριασμών (ύδρευσης, ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεφωνίας, κοινοχρήστων δαπανών εν γένει), για έξοδα θέρμανσης και μετακίνησης, ένδυση – υπόδηση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθώς και για άλλα τυχόν έκτακτα έξοδα, καθώς και για τα έξοδα της κόρης των αιτούντων που φοιτά στη Μυτιλήνη, ανέρχεται συνολικά σε περίπου 1.600,00 €. Κατόπιν των ανωτέρω συντρέχουν στο πρόσωπο των αιτούντων οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή τους στη ρύθμιση του ν. 3869/2010. Ειδικότερα, τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις των άρθρων 8 παρ. 2 και 9 παρ. 2 του ν. 3869/2010, καθώς προβάρεται σχετικό αίτημα μετά το οποίο είναι υποχρεωτική η εξαίρεση από την εκποίηση για το Δικαστήριο. Έτσι, η Ρύθμιση των χρεών τους θα γίνει κατά πρώτο λόγο με μηνιαίες καταβολές απευθείας στις καθ’ων η αίτηση, από τα εισοδήματά τους, για χρονικό διάστημα τριών ετών (36 μηνών). Το προς διάθεση ποσό, για το χρονικό διάστημα των τριών ετών λαμβανομένων υπόψη των εισοδημάτων και των βιοτικών αναγκών, όπως ανωτέρω προσδιορίστηκαν, ανέρχεται σε 100,00 ευρώ μηνιαίως. Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο της εκδοθείσας προσωρινής διαταγής του Δικαστηρίου τούτου, οι αιτούντες δεν διατάχθηκαν να καταβάλλουν μέχρι τη συζήτηση της κρινόμενης αίτησης στην καθ` ης οιοδήποτε ποσό, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι κατέβαλαν το προταθέν από τους ίδιους ποσό των 270,00 € μηνιαίως. Περαιτέρω, προκύπτει ότι ρευστοποίηση των κινητών πραγμάτων (αυτοκινήτων και μοτοσυκλέτας) των αιτούντων δεν είναι ευχερής και δεν θα αποφέρει σημαντικό ποσό, αν αυτά) διαταχθεί, δεδομένης της παλαιότητας αυτών, καθώς το αυτοκίνητο μάρκας ………… σήμερα είναι δεκαπέντε ετών, ενώ το αυτοκίνητο μάρκας ………… σήμερα είναι είκοσι δύο ετών, η μοτοσυκλέτα, δε, είναι ουσιαστικά ελάχιστης εμπορικής αξίας. Η οριστική δόση που θα κληθούν οι αιτούντες τελικά να καταβάλλουν στο πλαίσιο του άρθρου S παρ. 2 ν. 3869/2010 θα οριστεί μετά την κατανομή με τη μηνιαία δόση της ρύθμισης του άρθρου 9 παρ. 2 για τη διάσωση της κύριας κατοικίας της. Κατά την παρ. 2 του άρθρου 9 του ν. 3869/2010, όπως αυτός ισχύει μετά την τροποποίηση του με το ν. 4161/2013, «» Επιπλέον, με τη διάταξη του άρθρου 62 παρ. 3 του ν. 45-49/2018 (ΦΕΚ Α’ 105/ 14-6-2018), κατά το χρονικό διάστημα των καταβολών της παραγράφου 2 του άρθρου 8, δηλαδή) 3ετία ή 5ετία, ανάλογα με το νόμο που θα δικαστεί η αίτηση, το δικαστήριο κατανέμει το ποσό που μπορεί να καταβάλλει ο οφειλέτης μεταξύ της ρύθμισης οφειλών του άρθρου 8 και του σχεδίου διευθέτησης οφειλών του άρθρου 9 παρ. 2, διασφαλίζοντας ότι οι πιστωτές δεν θα βρεθούν χωρίς τη συναίνεσή τους σε χειρότερη οικονομική θέση απ αυτην, στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης. Ειδικότερα, από την αιτιολογική έκθεση του ν. 4549/2018 (άρθρο 62), προκύπτει ότι ο νομοθέτης επιθυμούσε την χρονική σύμπτωση των δύο ρυθμίσεων, οι οποίες πλέον θα ξεκινούν από την έκδοση της απόφασης και δεν θα συνυπολογίζονται πλέον οι μηνιαίες καταβολές από την κατάθεση της αίτησης μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης, στον χρόνο αλλά μόνο στο ποσό. θα πρέπει, δηλαδή, οι πιστωτές να λάβουν, από την έναρξη της ρύθμισης άρθρου 8 παρ. 2 και παράλληλα με αυτήν, οπωσδήποτε ποσό ίσο με αυτό του ανταλλάγματος της διάσωσης της κατοικίας, το οποίο θα συνεχίσει ο οφειλέτης να καταβάλλει και μετά την πάροδο της τριετίας ή πενταετίας και μέχρι το τέλος της ρύθμισης του 9 παρ. 2, ενώ ταυτόχρονα ο οφειλέτης δεν θα πρέπει να επιβαρυνθεί με καταβολές ποσού μεγαλύτερου από την ικανότητα αποπληρωμής του με βάση τα εισοδήματά του. Με βάση τη ρύθμιση αυτή και με δεδομένο ότι οι πιστωτές θα πρέπει οπωσδήποτε να λάβουν κατά τη διάρκεια της ρύθμισης του άρθρ. 8 παρ. 2 ποσό ίσο με αυτό του ανταλλάγματος της διάσωσης, η μεν ρύθμιση του άρθρ. 9 παρ. 2 εξυπηρετείται εξαρχής, αυτή δε του άρθρ. 8 παρ. 2 έχει αντικείμενο μόνο αν υπάρχει πλεόνασμα από το υποχρεωτικό αντάλλαζα της διάσωσης.
Ακολούθως, η ανωτέρω ρύθμιση του άρθρου 8 παρ. 2 θα συνδυαστεί με την προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 ν. 3869/2010 όπως τα πιο πάνω άρθρα τροποποιήθηκαν με τον νόμο 4161/2013 και στην συνέχεια με τις διατάξεις των άρθρων 56-68 του ν. 4549/2018. Εν προκειμένω αποδείχθηκε ότι το ακίνητο που περιγράφεται ανωτέρω αποτελεί την κύρια κατοικία των αιτούντων, η αντικειμενική αξία του οποίου ανέρχεται στις 106.253,42 €. Εξάλλου, η καθ` ης κανένα στοιχείο δεν εισέφερε στη δική από το οποίο να συνάγεται ότι αυτή προσδιορίζεται σε διαφορετικό ποσό. Ετσι, θα πρέπει να οριστούν μηνιαίες καταβολές για τη διάσωση της κύριας κατοικίας των αιτούντων, για την οποία (διάσωση)οι αιτούντες, θα πρέπει να καταβάλλουν το 80% της αντικειμενικής αξίας της, δηλαδή το ποσό των (80% Χ 106.253,42 =) 85.002,74 ευρώ στο οποίο και εξαντλείται η υποχρέωση τους, αφού τα χρέη τους είναι μεγαλύτερα του 80% της αντικειμενικής αξίας της κύριας κατοικίας, ανερχόμενα συγκεκριμένα στο ποσό των 300.733,54 € (σχετικά η από 02.11.2015 βεβαίωση οφειλών). Η αποπληρωμή του ποσού των 85.002,74 θα γίνεται εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου εκάστου μηνός, εντόκως, χωρίς ανατοκισμό, με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο, που ίσχυε σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδας κατά τον τελευταίο μήνα για τον οποίο υφίσταται μέτρηση, αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο δε Χρόνος εξόφλησης πρέπει να οριστεί σε είκοσι (20) Χρόνια (240 μηνιαίες δόσεις), ποσού 354,18 €, πλέον του ανωτέρω επιτοκίου, λαμβανομένων υπόψη της διάρκειας της δανειακής σύμβασης, του συνόλου των χρεών τους, της οικονομικής τους δυνατότητας και της ηλικίας τους. Η μηνιαία, επομένως, δόση θα ανέρχεται στο ποσό των 354,18 ευρώ. Οι καταβολές για τη ρύθμιση αυτή θα πρέπει να γίνονται εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου εκάστου μήνα, από τον πρώτο μήνα μετά τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης. Αναφορικά με τις καταβολές που πραγματοποίησαν οι αιτούντες από την κατάθεση της αίτησης τους μέχρι σήμερα δεν τίθεται ζήτημα αναζήτησης ή επιστροφής και τη διάταξη του άρθρου 904 ΑΚ, καθόσον αυτές δεν αποτελούν καταβολές ρύθμισης του άρθρου 8 παρ. 2 του ν. 3869/2010, αφού εν τελεί, για την εν λόγω ρύθμιση ορίστηκαν μηδενικές καταβολές, αλλά απλές καταβολές έναντι των χρεών τους κατά τη διάταξη του άρθρου 417 επ. ΑΚ, λαμβανομένων υπ’οψιν των οικονομικών δεδομένων τους κατά τη συζήτηση της προσωρινής διαταγής. Άλλωστε, το συνολικό ποσό των καταβολών αυτών συνυπολογίζεται στο συνολικό χρέος και αφαιρείται από αυτό. Ακολούθως, όπως προαναφέρθηκε η μηνιαία δυνατότητα αποπληρωμής των αιτούντων για τα επόμενα τρία έτη ορίστηκε στο ποσό των 100,00 ευρώ και το ποσό των 354,18 ευρώ η μηνιαία δάση που αντιστοιχεί στο αντάλλαγμα διάσωσης της κύριας κατοικίας τους. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, να οριστούν δόσεις κατά το άρθρο 8 παρ. 2 ποσού 100,00 € μηνιαίως, να διασωθεί η κύρια κατοικία των αιτούντων και να υποχρεωθούν αυτοί να καταβάλλουν το οριζόμενα στο διατακτικό ποσό για τη διάσωση αυτής. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται κατ’ εφαρμογή του άρθρου 8 παρ. 6 του ν. 3869/2010. Τέλος, δεν ορίζεται παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας, διότι δυνατότητα άσκησης τέτοιας ανακοπής δεν παρέχεται από το ν. 3869/2010 (βλ. άρθρο 14 ν. 3869/2010), αλλά και της ενιαίας συζήτησης μετά την αρχικώς εκδοθείσα απόφαση.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει ό,τι στο σκεπτικό κρίθηκε απορριπτέο.
Δέχεται κατά τα λοιπά εν μέρει την αίτηση·
Ρυθμίζει τα χρέη των αιτούντων ορίζοντας καταβολές για τρία (3) έτη (36 μήνες) αρχόμενης της σχετικής υποχρέωσης από τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης, ποσού εκατό ευρώ (100,00 €) συμμέτρως για τα πιστωτικά προϊόντα που έλαβαν οι αιτούντες.
Εξαιρεί από την εκποίηση την κύρια κατοικία των αιτούντων ήτοι ένα ακίνητο στην περιοχή ……….. Ρόδου, αποτελούμενο από διώροφη κατοικία με στοιχεία Κ1, επιφανείας συνολικά 189,40 εμ., που ανήκει κατά 50% εξ αδιαιρέτου εις έκαστο εξ αυτών, κείμενη σε οικόπεδο επιφανείας 2.000 τ.μ., με κτηματολογικά στοιχεία Τόμος Γαιών …. ….., Φύλλο …, μερίδα …. Γ και φάκελος …. του Κτηματολογίου Ρόδου.
Υποχρεώνει τους αιτούντες για τη διάσωση της ως άνω κύριας κατοικίας να καταβάλλουν στην καθ, ης το συνολικό ποσό των 85·002,74 ευρώ για χρονικό διάστημα είκοσι (20) ετών (240 μηνών), σε μηνιαίες συνεχείς δόσεις εκάστης ποσού τριακοσίων πενήντα τεσσάρων ευρώ και δεκαοχτώ λεπτών (354,18 €). Η αποπληρωμή του ποσού αυτού θα γίνεται εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου εκάστου μήνα, από τον πρώτο μετά τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης μάνα, εντόκως, χωρίς ανατοκισμό με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με το κυμαινόμενο επιτόκιο, που θα ισχύει κατά το χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της ΤτΕ αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Ρόδο, στις 14/2/2025, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς να είναι παρόντες οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ